Driedaagse bivaktocht van Gouvy naar Rocherath
De vallei van de Our aan de huidige grens tussen België en Duitsland is een waar stiltegebied, ver weg van de toeristische drukte van de Ardennen. De driedaagse tocht doorkruist dit stukje ‘Belgische Eifel’ met zijn glooiende hellingen, groene weiden en gemengde bossen. De lente is ideaal om deze streek en haar rijke fauna en flora te ontdekken.
Zaterdag: Gouvy > Weweler
Afstand: 23,5 km
Languit liggend in de malse zetels van de treincoupés sporen we richting Gouvy, het laatste station alvorens de trein het Groot-Hertogdom-Luxemburg binnenrijdt. We volgen de sporen verder te voet tot we aan het stroomgebied van de Ourthe Oriental komen. Via een kleine omzwerving komen we aan in het dorpje Ourthe waar de rivier zijn naam aan dankt. De bron bevindt zich vlakbij en het stroompje is nog maar een halve meter breed.
We trekken oostwaarts over karrensporen door glooiend terrein. Op de groene weides staat het vol bloeiende paardebloemen als een uitgestrekt geel tapijt. We komen bij de grens. Links van de weg staat de stijlvolle oude grenspaal, die de voormalige grens met Pruisen aanduidt, en rechts de nieuwe betonnen blok op de grens met Luxemburg.
Het wordt alsmaar warmer en het bos bij Babelvenn biedt welkome schaduw. Na de lunch volgt nog een kleine siësta en daarna kunnen we weer verder. We laten het dorpje Espeler links liggen en dalen af naar de Ulf die we met de bergschoenen aan kunnen doorwaden. Daarna gaat het opnieuw bergop naar de Epelerberg. Het weidse panorama over de velden en bossen van de grensstreek is om van te genieten. Tijdens een pauze verschijnen de eerste foto’s van de tocht al op facebook…
Dwars door weiden en over beekjes steken we door naar de Rüfensberg. De bossen die de heuveltoppen bedekken maken opnieuw plaats voor velden als we afdalen naar Burg Reuland. We laven onze dorst op een terras vol gepensioneerde Vlamingen, volgens Ann P. rechtstreeks uit ‘Benidorm Basterds’ geplukt. In het dorp vinden we de restanten van een machtige middeleeuwse burcht waarvan nu enkel de toren nog fier overeind staat. Bovenop hebben we een mooi uitzicht over het dorp en de vallei. Ooit woonde keizer Karel de Grote hier. In 1689 hebben Franse troepen onder leiding van Lodewijk XIV de burcht in brand gestoken.
Na een tweede pitstop bij de bakkerij, steken we de Ulf opnieuw over. Een smal pad leidt ons stevig omhoog en op de Ourberg mogen we het dorp van de andere kant aanschouwen. De avondzon doet het landschap nog groener oplichten.
Het dorpje Weweler is nabij. De witgeverfde Sint Hubertuskapel, Unesco werelderfgoed, schittert in het zonlicht. Nadat ik de bioboer van de bivakweide gevonden heb, dalen we af naar de Our.
In de voetbalkantine mogen we drinkbaar water tappen, maar als ze opeens een rij van 15 man zien verschijnen en we lege plastiekflessen uit de PMD-zak hergebruiken, beginnen ze toch wel scheef te kijken.
Nadat ik de instructies voor de curryschotel met eigen gedroogde ingrediënten haarfijn heb uitgelegd, gaat iedereen aan het koken. Erik verrast zijn sherpa’s van de dag als dank nog met een heerlijk dessert. Eenmaal de zon weg is, gaat het snel afkoelen en kruipt ieder al snel zijn tent, bivakzak en ja zelfs hangzak in.
Zondag: Weweler > Andler
Afstand: 25,5 km
We zoeken de andere oever van de Our op en klimmen door de wei omhoog op de Alertzberg om wat later weer af te dalen richting Steffeshausen. Op het kerkhof vinden we zoals verwacht drinkbaar water. Als we alles opnieuw aan het inpakken zijn, is de zondagse kerkdienst net gedaan.
Zoals het hoort op een échte bivaktocht, ritsen we wat later de broekspijpen af en ruilen we onze bergschoenen in voor een paar waadsandalen voor de eerste van drie doorwadingen van de Our.
Hoe kan je zo’n prachtig riviertje beter aanvoelen dan door er middenin te staan?
Vanaf Auel is de Our de natuurlijke grens met Duitsland. We volgen de rivier stroomopwaarts richting zijn bron op de Eichelsberg bij Manderfeld. Gemengd loofwoud en weiden lossen elkaar af. Waar geen pad is, steken we zo door.
Nabij Steinebrück en de impressionante brug van de autostrade gaan we lunchen met de voeten in het water. De waterranonkel bloeit weelderig langs de oevers.
Via de Weppelerberg gaat het naar Alfersteg. Het warme weer doet de watervoorraad snel slinken en we bellen ergens aan om water te vragen en vertellen er maar meteen bij dat onze groep aan de grote kant is. Door het bos steken we door naar de volgende ‘furt’. Hier ligt een brugje maar waden doet heel wat deugd aan de verhitte voeten. Christine en Philippe houden zelfs nog een watergevecht.
Zo komen we aan de andere zijde van de Our terecht, die hier weer landinwaarts gaat. In het bos van Klein Beholscheid staat een pittige klim te wachten. Via Amelscheid en de diep ingesneden beekvallei van de Langenbach bereiken we Schönberg. Een fris pintje en een grote Eisbecher bevallen goed. De bakkerij blijkt net gesloten te zijn en we kunnen dus niet herbevoorraden.
Via de flanken van de Hahnenberg gaat het richting Andler, ons eindpunt voor de dag. A l’improviste steken we de rivier over en via een onverharde weg komen we op het erf van een boer terecht die ons verbaasd zit aan te kijken. Voordat hij de kans krijgt om in een Waalse colère te schieten, vraag ik hem zo onschuldig mogelijk waar we Christian Hilgers kunnen vinden. De boer is zijn koeien gaan melken en dus wachten we op zijn terugkomst voor we bivakweide achter de boerderij gaan bezetten. Met geen bosjes in de buurt, gebruik ik het zeil om een zithoekje af te schermen. Vanavond staat couscous op het menu.
Maandag: Andler > Rocherath
Afstand: 19 km
De ochtendzon wekt ons. Heerlijk om op die manier wakker te worden. We nemen afscheid van de Our en lopen naar de Andlermühle waar we meteen de beentjes opwarmen op de Andlerberg. Daarna kunnen we echter volop recupereren als we over de bodem van de vallei van de meanderende Medemderbach lopen. Weide, bos en heidegebied wisselen elkaar achtereenvolgens af.
Bij de Igelmondermuhle ben ik mijn oriëntatiegevoel even kwijt. Verschillende valleien komen hier samen. We klimmen ongeveer de juiste richting uit, alleen komen we iets te veel oostelijk uit temidden het dorp Lanzerath. Uiteindelijk best wel goed want zo kunnen we ergens water vragen. Het aanschuiven voor de kraan begint intussen een gewoonte te worden. Gelukkig is de lokale bevolking erg hulpvaardig.
Via Hermefeld lopen we naar de Vennbahn. Het paadje vervaagt wat in de wildernis maar na wat zoeken vinden we toch de bedding van het oude treinspoor terug dat eind de 19de eeuw werd gebouwd om steenkool en ijzererts te vervoeren en de industriële centra van Aken en Luxemburg met elkaar verbond. De treinbiels zijn intussen verdwenen. We vervolgen even op het verhoogde talud en met de hulp van Rudi geraken we er ook weer af. Via de Eichelsberg, waar de Our ergens ontspringt, gaat het naar Losheimergraben op 670m hoogte. Hier is nog stevig gevochten tijdens la Bataille des Ardennes in de winter van 1944, het laatste grote offensief van het Duitse leger aan het westfront in de Tweede Wereldoorlog.
Na een lunch waar het laatste voedsel solidair wordt verdeeld, dalen we af naar de vallei van de Holzwarche. Het pad is verdwenen en we banen ons een weg door het hoogveen. Het meanderende riviertje vormt een natuurlijke grens tussen het groene open weidelandschap van Büllingen en het uitgestrekte woud dat het grensgebied van België en Duitsland bedekt. De vallei is beschermd natuurgebied waar men de oude traditie van het hooien terug heeft opgenomen om een rijke flora en fauna te creëren. Het maaien gebeurt eind juni en het voorjaar is dus het uitgelezen moment om er te wandelen. Wie hier begin april rondwandelt vind heel wat narcissen op zijn weg, iets dat de grensstreek hier typeert.
Tussen de bosrand en het riviertje wandelen we naar Krinkelt, een dorpje dat in de loop der tijden is samengesmolten met Rocherath. Veel aandacht is er niet meer voor de natuur rondom. De temperatuur onder de hersenpan loopt alsmaar op en we verlangen allen naar een deugddoend terrasje. Iedereen zet er serieus de pas in. Helaas blijkt Rocherath het enige dorp te zijn in de Oostkantons waar geen enkel café open is op Pinkstermaandag. Gelukkig vinden we een klein parkje bij de bushalte waar we in de schaduw kunnen wegsoezen, en vindt iemand nog een drankautomaat in de buurt.
Conclusie
Eén van de mooiste tochten die ik in België al heb ondernomen. Het is een echt cultuurlandschap waar natuur en landbouw samen gaan. Dit zorgt voor een gevarieerde route met veel vergezichten. Absoluut een aanrader!
Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.
–
PRAKTISCHE INFO
BEREIKBAARHEID
Het is een tocht in lijn waarbij begin- en eindpunt in het weekend moeilijk te verbinden zijn. Het openbaar vervoer is dus een logische keuze. Op zaterdag namen we de trein richting Gouvy waar we om 10u33 aankomen (trein rijdt elke twee uur). Op maandag namen we de bus 390 van 16u24 in Rocherath/Krinkelt richting Verviers-Centraal waar we een aansluiting hadden met de trein naar Brussel-Oostende van 17u34. We hadden wat vertraging met de bus maar hebben de trein nog kunnen halen
KAARTEN
NGI-stafkaarten (1:20.000):
- 56 5-6 ‘Gouvy – Thommen’
- 56 7-8 ‘Burg-Reuland – Gross-Bohlscheid
- 56 3-4 ‘Sankt Vith – Amel’
- 50 7-8 ‘Butgenbach – Bullange’
NGI-wandelkaart (1:25.000): Rond om het meer van Bütgenbach
BEWEGWIJZERING
De route werd aan de hand van stafkaarten uitgestippeld. We kwamen redelijk regelmatig de witrode tekens van de GR56 tegen, een langeafstandsweg die de Oostkantons in een aaneengesloten lus verkent.
OVERNACHTING
We bivakkeerden op weiden die ook verhuurd worden aan scoutskampen. Als je met een kleiner groepje bent, zal je bij die mensen wellicht ook terecht kunnen of ergens anders toelating kunnen vragen. Wildkamperen is verboden maar praktisch wel haalbaar. Een camping is er enkel in Schönberg (http://www.campingwaldecho.be/Content/C_Home.aspx?SPR=3).
In Weweler huurden we de wei van bioboer Peters-Lothar, Weweler 21, tel. 080 32 90 54. Hij woont in het dorp zelf maar zijn bivakweide ligt aan de overkant van de Our en het voetbalterrein. Het terrein is niet helemaal vlak, de strook die wat hoger ligt nabij de bosrand is het best om een tent te zetten. Hier betaalden we €25 voor de groep. Water bekwamen we ‘s avonds in de kantine van het voetbalterrein, maar die zal niet altijd open zijn.
In Andler kampeerden we bij Christian Hilgers, Andler 12, tel. 080 54 84 06, 0475 48 14 35. Uiteindelijk heb ik niets moeten betalen, maar ik had vooraf wel een prijs van €25 afgesproken. Water bekwamen we bij de boer zelf. Terrein is relatief vlak. Er zijn bosjes om achter te hurken, dus een schopje en een zeil als afscherming zijn handig.
BEVOORRADING
Er is bevoorrading in Burg Reuland en Schönberg. In juli en augustus is de kruidenierszaak in Schönberg ook op zondag open. De bakkerij is relatief vroeg op zondag dicht dus misschien beter een belletje doen om de openingsuren te weten (080 54 80 77).
Water kan je makkelijk aan inwoners vragen. Ook een mogelijkheid is water zuiveren.
FOTO’S
Verschillende fotografen leverden foto’s aan voor dit verslag, waarvoor dank. Hun volledige fotoalbums zijn hier te vinden:
- Liesbet Valembois: http://picasaweb.google.be/lvalembois/Oostkantons?authkey=Gv1sRgCKq4uPiZnoOkZA#
- Lieven Vanschoor: http://picasaweb.google.be/lieven.vanschoor/Gouvy2010#\
- Ann Potvin: http://picasaweb.google.be/melkannetje
- Christine Naegels: http://picasaweb.google.com/naegelschristine
- Rudi Debbaut: http://picasaweb.google.be/rudi.debbaut/BivaktochtOostkantons2224Mei2010#
Debbie's tochten 