3-daagse bivaktocht langs de GR573 van Eupen naar Pepinster
Voor onze eerste Ardennentocht kiezen we meteen voor de Hoge Venen. Terwijl de sneeuw op het drassige hoogplateau volop aan het smelten is, vertrekken wij nietsvermoedend naar dit ongerept stukje België. Van een goede winterslaapzak hadden we nog nooit gehoord en al evenmin van gamaschen.
Avonturenparcours
Afstand: 26km
Vanuit de gezellige gîte d‘étape van Eupen kijken we ‘s morgens uit op de nevelige binnenstad en de contouren van het Herzogenwald. De GR573 doorkruist het prachtige uitgestrekte woud en volgt de Helle stroomopwaarts naar het hoogste punt van België, Signal de Botrange.
We missen een doorwaadbare plaats van het riviertje, zodat we wat verder met blote kuitjes het ijskoude water doortrekken.
Dan begint een echt avonturenparcours. Eerst steken we een veenweide over waar in we van grasbult naar grasbult springen. Af en toe missen we echter doel en komen in het veenwater terecht en gaan letterlijk op onze bek.
Maar dit blijkt nog niets in vergelijking met het slagveld dat we daarna doortrekken. Door het smeltwater is de Helle buiten haar oevers getreden. Boomstammen gebruiken we als natuurlijke brug. Overal modder waarin je diep wegzinkt. Er zijn zelfs nog enkele sneeuwvelden. Met een stok proberen we een veilige weg te vinden.
Trajectwijziging: Bij de doorwaadbare plaats ligt nu een brugje. Daarna is het eerste gedeelte op de oevers van de Helle afgesloten. De GR loopt heuvelopwaarts en gaat dan linksaf. Het pad daalt dan langzaamaan af naar de rivier waar het opnieuw aansluit bij het oude tracé.
Het is een verademing om over de houten bruggetjes te wandelen richting de Fagne Walonne, een uitgestrekt graslandschap met hier en daar een spar. Een sterke koude wind waait over het plateau. Loodrechte wandelwegen leiden ons naar Signal de Botrange. We ploeteren door de sneeuw. Niemand zegt nog een woord.
Als we eindelijk het hoogste punt bereiken, is het al rond 17u zodat we niet meer voor het donker voorbij de Fagne de Poleûr kunnen geraken. Een tent opzetten is strikt verboden maar ook praktisch onmogelijk want overal staat het grondwater te hoog. We spreiden ons matje onder de laaghangende takken van een grote spar op een veengebied genaamd Neûr Lowé. Onze huisbereide wortelpuree met hamburgers smaken bijzonder lekker.
’s Nachts houden we al onze kleren aan. Met een zomerslaapzak op stap gaan in de winter blijkt niet zo’n goed idee…
Paardenfluisteraar
Afstand: 25km
Na het mooie Fagne de Poleûr te hebben doorkruist, ontbijten we in de schuilhut aan de Pont de Beleu. Vandaar genieten we van stralend weer en een prachtig uitzicht over de Hoge Venen.
Het pad blijft erg drassig. Op een bepaald moment zak ik tot mijn knieën weg in de dikke modder en raak ik er amper uit.
‘s Middags komen we aan in het dorpje Hockai waar we tevergeefs zoeken naar een bakkerij. We eten onze laatste boterhammetjes met kaas op een muurtje voor een café, in het zonnetje. We korten de route naar Pont du Centenaire wat in door een erg steile afdaling naar een paadje te maken, hoewel we het gevoel hebben op een rivierbedding te wandelen.
Wat verder klimmen we het dal weer uit naar een brug. De GR volgt de Hoegne, een woest riviertje dat zich een weg baant door het prachtige bos tussen Hockai en Belleheid. We krijgen het gezelschap van heel wat dagjesmensen die zelfs met hoge hakken over de knuppelpaadjes lopen.
Aan een parking gaat het via een nijdig klimmetje richting Solwaster. Vanboven op de heuvel worden we getrakteerd op een prachtig vergezicht over het dorp en de vallei. Daarna volgde een saaiere route door het naaldbos richting Charneux, met lange rechte paden. Onze voeten worden pijnlijk. Charneux is gelukkig niet veraf meer.
We sleuren ons door het veel te nauwe wandelpoortje en gaan op zoek naar de dichtstbijzijnde boer. Die blijkt een paardenfluisteraar te zijn en biedt ons zijn tuinhuis aan om de nacht in door te brengen. Terwijl we ons Knorr Carbonara bereiden, genieten we van de zonsondergang. De nacht verloopt erg dorstig…
De laatste loodjes
Afstand: 20km
De derde en laatste dag van onze trektocht begint zonder ontbijt. Een bakkerij vinden we pas in Polleur, zo’n negen kilometer verder. We ontbijten in het lokale park onder een vroeg lentezonnetje. Daarna gaat het pad weer stijgen en dalen, af en toe komen we een dorpje tegen.
Ondertussen valt de communicatie wat stil. Jan-Willem en Vanessa hebben pijn aan de knieën en Lies aan haar rug. Ik ben koortsig en heb zere voeten. Het landschap mag er echter nog altijd zijn en een forse klim wordt altijd beloond met een uitzicht. We komen voorbij de ruïnes van het kasteel van Franchimont.
Moe maar voldaan komen we toe in het stationnetje van Pepinster. En dat is het doel van wandelen, niet!?
Conclusie
Een prachtige trektocht die, in modderige omstandigheden, veel van je fysiek vereist. De driedaagse was over de hele lijn een ‘beauty’, niet enkel het stuk door de Hoge Venen.
Goed materiaal is noodzakelijk en met name gamaschen en een goede slaapzak…
Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.
–
PRAKTISCHE INFO
BEREIKBAARHEID
Heenreis: trein naar Eupen
Terugreis: trein in Pepinster
OVERNACHTING
Voor de start van de tocht overnachtten we in de Gîte d’étape in Eupen.
Er zijn bijzonder weinig overnachtingsplaatsen langs de GR573 in het gedeelte van het Natuurpark. Het is mogelijk om in Ovifat (enkele kilometers vanaf Signal de Botrange) in de gîte d’étape te slapen of op de camping je tent te zetten. In 2003 waren wij zelf nog niet zo slim om dat op te zoeken.
Bij Signal de Botrange is een hotel (Hotel Baraque Michel) maar die weigeren soms wandelaars (met een modderbroek).
Meer info vind je in de topogids.
TOPOGIDS
Topogids van de GR573
BEWEGWIJZERING
Rood-witte GR-bewegwijzering
LINKS
Volledige verslag van de GR573
Pittige 2-daagse tocht in de Hoge Venen die ik organiseerde voor de forumleden van hiking.be
BEVOORRADING
Eupen, Polleur
Debbie's tochten 