De Transardense route is een bekende trekking van La Roche-en-Ardenne aan de Ourthe tot Bouillon in de Semoisvallei. Maar daarmee laat de tocht een belangrijk en prachtig stukje Ardennen links liggen. Voor Hiking Advisor vzw creëerde en begeleidde ik een eigen Transardennaise, startend aan de Duitse helemaal tot aan de Franse grens. Daarmee is de tocht uiteraard een pak langer dan de originele route. Tijdens een erg zonnig Hemelvaartweekend werkten we het eerste deel van de route af.
Mützenich > Xhoffraix
Afstand: 26km, stijgen: 200m, dalen: 250m dalen
Het is half elf als we aan de kerk van Mützenich de rugzak aangespen. Het zonnetje doet ons al snel in korte mouwen lopen. Vandaag doorkruisen we de Hoge Venen van oost naar west. Vlonderpaden, modderige stroken en halfverharde wegjes volgen elkaar op. Uitgestrekte veengebieden en sparrenbossen zijn het decors.
Im Platten Venn is een pareltje, met enkele mooie waterpartijen en een weids zicht over het hoogplateau. We proberen een pad te volgen langs de Spohrbach dat nog nauwelijks te herkennen is. Evident is het niet om in dit gebied off trail te gaan. Met het natte weer van de afgelopen weken is de bodem goed verzadigd. En de droge hobbelige graspollen zijn een echte evenwichtsoefening.
Na een doorwading van de Helle, vervolgen we langs het bekende riviertje richting de Baraque Michel. Het is bij wijlen erg sompig en de modder glijdt zo mijn trailrunners binnen. Pompiers zijn een eerste brandje aan het blussen op het uitgestrekte Fagne Wallonne. Ondanks de vochtige bodem, kan de vegetatie erg droog zijn. In droge periodes worden – vanwege het brandgevaar – sommige paden preventief afgesloten. Van de grote brand van 2011 is nu bijna niets meer zichtbaar. De meeste knuppelpaden zijn terug hersteld.
Er wordt nog wat water bijgetankt bij de Chapelle Fischbach en dan gaat het naar Fagne de la Polleur. De Bayehon leidt ons weg uit de Hoge Venen. We komen tussen de velden terecht.
We steken door naar Xhoffraix om de boer te gaan opzoeken die ons een weide gaat verhuren. Die blijkt vlakbij de Pouhon te liggen. De instapdag heeft al behoorlijk wat krachten gekost en iedereen is dan ook blij te kunnen neervlijen bij het kampvuur.
Xhoffraix > Bergeval
Afstand: 29,5km, 1000m klimmen, 1100m dalen
We dalen langs de Pouhon af naar de vallei van de Warche en klimmen meteen naar het balkonpad. De route kronkelt langs de heuvelflank en biedt af en toe een mooi zicht op het V-dal.
In Malmédy gaan we in een lekkere bakkerij wat vers brood gaan halen voor de komende dagen, we trakteren ons meteen op een lekker taartje. In de plaatselijk apotheek wordt meteen ook een lading zonnecrème en sporttape opgekocht. We zouden het nog goed kunnen gebruiken…
We laten de drukte achter ons en lopen naar de monding van de Warche in de Amblève. De eerste blaren beginnen voor problemen te zorgen, en de weg is nog lang. Onderlangs de autosnelweg komen we uit in het gezellige gehuchtje Warche. Bij de gelijknamige rots hebben we een prachtig zicht op de groene vallei. Meteen het ideale moment voor een groepsfoto.
We volgen verder de rivier tot een voetgangersbrug. Een pittig klimmetje leidt ons naar de heuvels ten zuiden van Stavelot. Centraal in het stadje pronkt de abdij, daterend van 648 maar regelmatig verwoest. Een avontuurlijk paadje in de beekvallei van Magiru leidt terug naar het dal. De witrode tekens van de GR571 zijn nu even onze leidraad.
Onze volgende richtpunt is Tour Leroux, de uitzichtstoren die uitkijkt over Trois-Ponts en de heuvels rondom. De temperaturen beginnen stilaan op te lopen, en bij iedereen is het beste er af. Wat ons op de been houdt is de gedachte aan de biologische ijscrème van deze avond die bij de boer van de bivakweide te koop is.
We dalen af naar de Salm en steken de rivier over. Bij het gehuchtje Bergeval gaan we de biologische ferme opzoeken. Als de boer aankondigt dat de bivakweide nog 2km verder ligt, zakt onze moed in de schoenen. De gezichten zullen flink zielig geleken hebben, want opeens blijkt er ook nog een weide veel dichterbij, op loopafstand. Ideaal om ’s avonds na het eten nog 3 liters roomijs te halen. Wat dacht je van ‘Stracciatella banane’ of ‘Chocolat Croquant’?
Bergeval > Colas
Afstand: 30,5km, 700m klimmen, 600m dalen
De ochtendzon verwarmt ons terwijl we aan het ontbijten zijn. Veel beter kan een bivak niet zijn. De stijve spieren kunnen langzaam opwarmen langs een rustig asfaltwegje. Met de hulp van kaart & kompas gaat het daarna door een uitgestrekt woud. Als doorsteken om privégrond te vermijden, komen we in een veengebied terecht. Enkele herten zetten het op een lopen.
Nabij Odrimont komen we in een open weidelandschap terecht. De meanderende riviertjes van de Lienne en Groumont zijn onze leidraad.
Bij de oude molen van Ocdival komen we plots langs een waterkanaaltje terecht die bij een oude visvijver uitkomt. Na een avontuurlijke oversteek van La Sèhe, volgen we het riviertje naar een boerderij. Een stevige klim leidt ons naar Rocher du Diable, maar van de duivel of zijn rots is niets te zien. Via een beboste wildbrug kunnen we de autostrade over.
De langste klim van vandaag heeft ons naar het Plateau des Tailles geleid, die qua hoogte nauwelijks moet onderdoen voor de Hoge Venen. Ook hier is het veenlandschap terug in ere hersteld. Vroeger werden dergelijke gebieden – die voor weinig activiteiten geschikt waren – afgewaterd via kanalen en beplant met naaldbomen. Nu worden op de meest natte stukken de bomen gerooid om terug plaats te maken voor heide en veenmossen.
In Odeigne maken we gebruik van de laatste wedstrijddag van het seizoen om de voetbalkantine te bezoeken voor een deugddoend drankje. Ideaal om de laatste warme kilometers te overbruggen. Ons doel voor vandaag is één van de 5 nieuwe bivakzones in het Parc Naturel des Deux Ourthes. Nabij het dorpje Colas vinden we een prachtig plekje in het bos om de tenten op te slaan. Water halen we wat verderop uit een riviertje.
Colas > La Roche-en-Ardenne
Afstand: 20km, 300m klimmen, 650m dalen
In een bos wandelen is niet altijd evident. Door de bosbouw komen we vaak nieuwe wegen bij, en andere routes geraken dan weer in onbruik. Na een kleine omzwerving komen we terug op het voorziene pad terecht, dat helaas wel over over privégrond loopt. Omdat er geen andere route is om de Fagne des Mochettes te bereiken, knijpen we de ogen even toe. We hopen maar dat ze ons vanaf dat imposante Château Bois St-Jean niet kunnen gadeslaan.
Ook de Fagne des Mochettes is in volle ontwikkeling. Bomen zijn gerooid en hier en der zijn meertjes gecreëerd opdat het veenmos weer zou aangroeien. Vanop een uitzichttoren hebben we een mooie kijk op het ganse gebied.
Na de doortocht van Samrée is ons einddoel niet veraf meer. We dalen door het bos af naar Ruisseau des Dames en pikken dan een bosweg die in onbruik is geraakt. Door een boomkap hebben we hier een prachtig zicht op de meanderende Ourthe.
Nog één stevige klim en dan ligt La Roche plots aan onze voeten. Via de Belvédère du Dester dalen we af naar de burcht. Het eindpunt is in zicht. De terrasjes zitten overvol maar we vinden schaduw en rust langs de rivier.
Conclusie
Het werd een stevige én mooie tocht die heel wat diverse gezichten van de Ardennen toont: veengebieden, uitgestrekte bossen, groene weides, beekvalleitjes en meanderende rivieren.
Meer foto’s in dit fotoalbum.
PRAKTISCHE INFO
MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT
Dit is een tocht van niveau 2. Meer info over de classificatie van mijn tochten vind je in dit bericht. Je hebt best al ervaring met meerdaagse tochten want dit is een tocht voor sportieve stappers die graag klimmen en dalen. De route is niet zo technisch, behalve enkele korte stukjes die wat tredzekerheid vragen. Om deze route te lopen, moet je goed kunnen kaartlezen want in de Ardennen zijn er heel wat paden en wegen. Zeker in bossen verandert er vrij veel. Met een kompas overweg kunnen, is zeker nuttig.
Wie liever bewegwijzerde routes volgt, kan volgende combinatie overwegen: GR56 (combinatie van hoofdroute en variant) van Mützenich of Monschau naar Malmédy. En daar overschakelen op de GR14 die vanaf Malmédy begint en ook naar La Roche-en-Ardenne loopt (en zelfs helemaal naar Parijs).
SEIZOEN
We liepen de tocht in het Hemelvaartweekend van 5 t.e.m. 8 mei 2016. De route is het hele jaar toegankelijk maar in de winter kan er wel wat sneeuw liggen (tot 30-40cm). Gezien de lange etappes is de tocht vooral geschikt voor de lente en zomer. Wil je de tocht in andere seizoenen wandelen, dan raad ik aan om de etappes korter te maken. In de herfst moet je rekening houden met de jacht.
GELOPEN ROUTE & BEWEGWIJZERING
De routes is uitgestippeld op kaart en gelopen met de hulp van kaart & kompas. Bewegwijzering is er her en der, maar je moet natuurlijk wel zelf bekijken of je de goede richting uitloopt.
Een overzicht van onze route:
De route is ook aangemaakt op Wandermap.net (helaas werkte de imbedfunctie niet op mijn blog). Daar kan je tussenafstanden & hoogteprofiel lezen.
Je kan de route inkorten via het openbaar vervoer. Er zijn heel wat mogelijkheden met bus en trein. Zo is er in Trois-Ponts (eind dag 2) een station voor wie deze trip in 2 gewone weekends wil afstappen. Er zijn mogelijkheden genoeg om met de bus te reizen. Via de site van de TEC kan je nagaan wat de opties zijn.
KAARTEN
Voor de route heb je heel wat kaarten nodig (in volgorde van gebruik):
- Toeristische wandelkaart Hoge Venen (1:25.000)
- NGI-kaarten (1:20.000): 50 5/6 ‘Stavelot – Malmédy’, 49 7-8 ‘Harzé – Stoumont’, 55 3-4 ‘Manhay – Lierneux’, 55 7-8 ‘Odeigne – Bihain’, 55 5-6 ‘Hotton – Rendeux’, 60 1-2 ‘Champlon – La Roche-en-Ardenne’
BEREIKBAARHEID
Het is aan te raden om met het openbaar vervoer te reizen gezien het start- en eindpunt ver uit elkaar liggen en niet makkelijk te verbinden zijn. Zelfs als je de auto in Eupen zet, mag je rekenen op meer van 2u reistijd met de trein vanaf Marloie naar Eupen. In die tijd geraak je ook bijna in Gent of Antwerpen. Bussen rijden elke 2 uur. Treinen elk uur.
Het startpunt van de tocht is in Mützenich (Duitsland). We namen de trein naar Eupen. Schuin links t.o.v. het stationsgebouw passeert bus 385. De tocht eindigde in La Roche-en-Ardenne, waar we bij de Quai de l’Ourthe bus 15 namen naar het treinstation van Marloie.
ACCOMMODATIE
We bivakkeren 2x op bivakweides van boeren en 1x op een legale bivakzone. Dat betekent geen voorzieningen zoals toilet of douches maar wel eenvoud en rust. Wie liever binnen slaapt, zal ook accommodatie vinden vb. in Xhoffraix, Malmédy, Trois-Ponts, …
De contactgegevens van de bivakweides:
- Xhoffraix: André Thunus, a.thunus@skynet.be
- Bergeval: Ferme du Gailliez (biologische boerderij)
Meer info over de bivakzone vind je op bivakzone.be.
BEVOORRADING
Er is zo goed als geen bevoorrading, enkel in Malmédy kan je op dag 2 in de ochtend vers brood aankopen. Op het eind van dag 2 passeer je quasi langs een Delhaize net ten zuiden van de dorpskern van Trois-Ponts. Water is te tappen op of nabij de bivakplaats. Ik raad aan om het water te zuiveren (via waterfilter of zuiveringstabletten als Micropur Forte).
Debbie's tochten 
Ik heb uw artikel met veel plezier gelezen. Supermooie wandeltocht, vol natuur. Mijn echtgenote en ik zijn in september 2016 3 dagen op observatietechnieken geweest in Bihain. Inderdaad mooie natuur met Rode wouw, 3mooie edelherten op amper 7van ons enz..
Dus zeer mooi beschreven , ik heb er van genoten.
Jacques
[…] door de mooie herinneringen aan de Transardennaise deel 1 met doortrapte voetzolen, blaren gewikkeld in tape, zwemmend in het zweet, wachtte ik de […]