De Alpen waaieren met een imposante oostelijke tentakel uit naar Slovenië, de poort naar de Balkan. De ‘Slovenska planinska pot’ doet niet meteen aan een wandelpad denken. Deze hoge route, ook wel de Transverzala genoemd, rijgt alle hoge bergen en kammen van Slovenië aan elkaar en loopt in een maanvorm van Maribor naar Ankaran. Ik kies er de twee meest alpiene stukken uit voor een uitdagende wandel- en via ferratavakantie. De eerste van onze twee trektochten vindt plaats in de Kamnische Alpen, op een boogscheut van de hoofdstad Ljubljana.
Dag 1: Robanov Kot > Slatinski Plaz
Afstand: 6km, stijgen: 560m, dalen: 7m
De hitte overvalt ons meteen als we de auto uitstappen. Geen rustige acclimatisatie voor ons, na een rit van het vliegveld, kiezen we ervoor om nog een tweetal uren te stappen. Het zweet parelt langs ons voorhoofd. De eerste kilometers lopen over weinig charmant asfalt, maar de groene vallei en de steile bergflanken trekken meteen onze aandacht. Een behoorlijk aantal dagjesmensen is op de been en de terrasjes van enkele boerderijen zitten vol.
Al snel lopen we over een karrespoor dat op het eind van de vallei uitmondt in een pad. Net voor deze het dal uitklimt, gaan we bivakkeren. Bij een waterval tanken we wat water bij en keren dan even op onze stappen terug. Het is zoeken naar een vlak plekje in het bos en een perfecte spot vinden we niet. Eenmaal het zeil opgesteld, is het heerlijk vertoeven onder de avondzon die door de bladeren prikt. Na een siësta, maken we in de droge stenige rivierbedding een klein vuurtje waarop we koken.
Dag 2: Slatinski Plaz > Kamniško koča
Afstand: 9,3km, stijgen: 1536m, dalen: 835m
Een tikkeltje afwachtend trekken we verder omhoog, onze eerste via ferrata tegemoet. De moeilijkheidsgraad blijkt best mee te vallen en aan een helm hebben we voldoende. Het is wel aanpassen aan de eerste steile hoogtemeters. De benen moeten nog wat op gang komen. De droge lucht maakt ons erg dorstig.
Eenmaal boven kunnen we even recupereren. Tussen lage sparrenbosjes kronkelt het pad over een golvend plateau. Aan de Kocbecov Dom kopen we een flesje cola en tanken wat water bij voor het tweede deel van de tocht. We zitten nu boven de boomgrens en de omgeving wordt steeds rotsachtiger. Het is stralend weer. Tegen de verwachtingen in komen we hooguit een handvol wandelaars tegen. Dit gebied is nauwelijks bekend bij buitenlandse toeristen, ondanks de nabijheid van de hoofdstad.
Een kudde gemzen zoekt verkoeling op een sneeuwveld terwijl wij in het warme weer verder klimmen naar de Skarje. Op de top kijken we vanop verticale rotsflanken uit over de Logarska Dolina, een indrukwekkende vallei. We zitten op een boogscheut van de Oostenrijkse grens.
De route wordt terug wat avontuurlijker als we afdalen naar Kamniško Sedlo. Op het bergzadel staat de gelijknamige berghut waar we vanavond overnachten. Het pad kronkelt langsheen een steile rotsflank, niets voor wandelaars met hoogtevrees.
De hut is helemaal vernieuwd en er is zelfs een warme douche, wat weinig voorkomt in dit waterarme kalkgebergte. Voor het eerst mogen we de Sloveense bergkeuken uitproberen. De keuze qua hoofdmaaltijden is beperkt en basic: gerstsoep (met of zonder vlees), zuurkoolsoep, soep met ingewanden, of goulash (met of zonder zuurkool). Daarbij wordt telkens wat brood geserveerd. Als dessert zijn er pannenkoeken of appeltaart.
Dag 3: Kamniško Koča > Cojzova koča
Afstand: 9,2km, stijgen: 1027m, dalen: 1092m
De complete via ferrataset wordt bovengehaald want de route belooft vandaag wat avontuurlijker te worden. Kabels en pinnen leiden ons langsheen steile rotswanden. Onze rugzak met bivakmateriaal laat zich voelen maar het loopt vlot. Er zijn genoeg grepen en treden. De opgebouwde bergervaring begint te lonen. Wat een verschil met pakweg 10 jaar geleden.
Grote ogen trekken we als we de steile bergwand van de Skuta zien. Het lijkt ons bijna onmogelijk dat daar een weg naar boven loopt. De verfbollen geven een route aan die loodrecht omhoog klimt. Met de hulp van stalen pinnen trekken en duwen we ons omhoog. Het is bijzonder zwaar klimmen. Veel beveiliging is er niet. Kabels hangen er vaak niet op de moeilijkste passages. Het komt er vooral op aan om voorzichtig te zijn.
Na een zonnige start schuiven steeds meer wolken binnen en eenmaal boven zitten we in een potdichte mist. Veel valt er op de bergtop niet te genieten. We schrijven onze namen in het topboek en dalen af door een desolaat landschap van gladgeschuurde rotsen, puinhellingen en sneeuwvelden. De afdaling is technischer dan verwacht. Behoedzaam schuifelen we naar beneden. Op enkele passages is er heel weinig grip.
De onbemande bivakhut pod Grintovcem is een modern bouwwerkje dat best vernuftig in elkaar zit. Beneden kan je zitten en slapen doe je op één van de etages. In de namiddag komen we al toe in Cojzova Koča. Na een pannenkoek op het terras installeren we ons in één van de slaapruimtes. Er is geen warme douche beschikbaar vanavond maar enkel een koude kelder met enkele lavabo’s. Op het laatste moment trekken we onze staart in, het wasje zal voor later zijn.
Dag 4: Cojzova koča > Zgorne Jezersko
Afstand: 10km, stijgen: 850m, dalen: 1760m
Er staat een stevige wind op het zadel en het is mistig. We twijfelen of een overschrijding van de Grintovec wel aangewezen is. De goesting is groot en dus besluiten we het er toch op te wagen en indien nodig om te keren als de condities te gevaarlijk zijn. Een duidelijk pad gaat langs de bergrug omhoog. Een Alpenlandsalamander klimt met ons mee.
Na een duister begin breekt opeens toch de zon door het wolkendek als we voor de laatste 50 hoogtemeters staan. Wolken en zon spelen we een welles-nietes-spelletje. Bovenop de top blijft het grootse panorama wat uit maar we zijn al blij dat we af en toe een glimp van de omgeving opvangen. We staan nu eenmaal op het hoogste punt van de Kamnische Alpen, op 2.558m boven de zeespiegel.
De route daalt westwaarts af naar een bergpas, maar opeens ligt een hard sneeuwveld voor onze voeten. Na wat op en neer dralen, lijkt de minst risicovolle optie wat schuifelen achter de smeltende sneeuw tegen de rotswand aan. Als we denken dat we het ergste gehad hebben en enkel nog moeten afdalen, dan gaat het terug bergop. Dat heb je natuurlijk als je op een kaart van 1:50.000 loopt waarop de kaartmakers slechts sporadisch een hoogtelijn tekenden.
Intussen zijn we gewend om geen kabels te gebruiken zodat we in ‘Slovenian style’ een via ferrata afdalen. Op enkele plaatsen zou een beveiliging toch op zijn plaats geweest zijn, maar ja, dat weet je pas als je al bezig bent natuurlijk. Gelukkig dat onze moeders niet live toekijken. We kijken heel hard uit waar we onze voeten plaatsen.
Als we de laatste rechte lijn afdalen naar de Česka koča is het weer helemaal omgeslagen. Op de col sneeuwde het nog voorzichtig, nu regent het steeds harder. In de rustieke berghut duiken we weg en tanken we bij met een ‘barley soup’. Dik worden we er niet van maar het vult wel.
Terug onder de boomgrens loopt het vlotjes tot de hemelsluizen terug open gaan en ons een flinke hagelbui te beurt valt. De rest van de namiddag en avond passeert het ene na het andere onweer de revue. We zijn bijna in Zgornje Jezersko als we eindelijk een plekje vinden om te bivakkeren.
Conclusie
Deze tocht was meteen een mooie intro van wat Slovenië ons te bieden heeft: imposante bergen, avontuurlijke paden, enkele uitdagende via ferrata’s, rustige berghutten en een paar mooie bivaks.
Meer foto’s in dit fotoalbum.
PRAKTISCHE INFO
MOEILIJKHEIDSGRAAD
De Kamnische Alpen bleken geen toegankelijk gebied. De route die we gelopen hebben is enkel geschikt voor erg ervaren bergwandelaars met weinig of geen hoogtevrees, met gebruik van een via ferrataset. Alternatieve routes zijn er vaak niet. Voor wie vanuit het dal dagtochten wil doen, zal een aardig aantal hoogtemeters mogen overwinnen. Vandaar dat we deze tocht niveau 4 geven, meer info over deze quotering vind je hier.
REISPERIODE & SEIZOEN
We liepen deze tocht van 10 t.e.m. 13 juli 2016 en vonden her en der nog sneeuwvelden op onze weg. Dan is het soms wat zoeken wat de beste passage is. De sneeuw lag er soms hard bij. Vroeger dan juli zou ik hier niet op stap gaan, augustus en september lijken de beste wandelmaanden.
BENODIGD MATERIAAL
Voor deze tocht is een klettersteiguitrusting onontbeerlijk:
- Twee-armige klettersteigbeveiliging met musketons (let op rekbare armen en het gemak van in- en uitklikken)
- Zitgordel
- Helm
- Handschoentjes zonder vingers (handig om je handen te beschermen bij ruwere kabels)
- Lange bandschling en musketon (om ergens te rusten indien nodig)
Bij hoogtevrees is het aan te raden om een kort klim- of wandeltouw mee te nemen als je weet hoe het te gebruiken. We hebben dit zelf niet meegedaan.
Ga voor deze uitrusting zeker te rade bij een goede buitensportzaak die je over de aankoop kan adviseren. Je kan ook een klettersteigset huren in buitensportzaken. Let op met het lenen van oud materiaal van andere bergsporters dat misschien niet meer veilig is!
ROUTE & BEWEGWIJZERING
De wandelroutes zijn uitstekend aangeduid met witrode bollen. Je hebt wel een kaart nodig om de juiste richting aan te houden want er zijn diverse routes en er staat niet consequent een ‘1’ bij om de Transversala aan te duiden. Hier en daar zijn wegwijzers.
Als het weer echt tegenvalt of als er onweersdreiging is, is het ten stelligste afgeraden via ferrata’s te volgen. De kabels zijn perfecte geleiders. Je zoekt dus beter andere manieren op om de volgende hut te bereiken, al zal dit op deze route erg moeilijk zijn zonder je planning in de war te sturen. Alternatieven zijn er vaak niet. Dan is het gewoon afdalen of beter weer afwachten in de hut.
Hier een overzichtje van onze gelopen route, waarop ook de echte via ferrata’s zijn aangeduid.
KAART EN WANDELGIDS
We gebruikten de kaart van Freytag & Berndt WK238 ‘Jauntal – Klopeiner See – Völkermarkt – Bleiburg – Steiner Alpen’. De schaal (1:50.000) was voldoende door de goede bewegwijzering ter plaatse, maar echt gedetailleerd is de kaart niet. Iets beter van kwaliteit is de kaart uitgegeven door de Sloveense bergsportvereniging zelf: Grintovci – 1 : 25 000.
Verder had ik de gids gekocht van Cicerone ‘Trekking in Slovenia: the Slovene High Level Route’. We hebben in dit gebied grotendeels de route gevolgd. De tochtbeschrijving vind ik persoonlijk wel moeilijk te interpreteren omdat je niet echt goed weet wat je moet verwachten. Echt veel heb ik aan de wandelgids uiteindelijk niet gehad behalve een indicatie hoe de route loopt.
BEREIKBAARHEID
Aangezien begin- en eindpunt niet met elkaar verbonden zijn, is het meest voor de hand liggend om het openbaar vervoer of een taxi te gebruiken.
Heenreis:
We vlogen met Adria Airways van Brussel naar Ljubljana (€154 per persoon heen en terug). Omdat het openbaar vervoer naar ons startpunt een dag in beslag zou nemen (+ 2 keer overstappen), hebben we een taxi gereserveerd voor €69 via Airtrail Slovenia. De reservatie verliep erg vlot en de chauffeur was ruim op tijd in de luchthaven. Het zijn wel privé-personen die het vervoer verzorgen en zo iets bijverdienen. We hebben 2x gebruik gemaakt van hun diensten en het was telkens in orde.
Terugreis:
Vanaf Zgornje Jezersko is er een bus naar Kranj, die rijdt enkele malen per dag. Wij hebben evenwel niet gewacht en gelift naar de stad. Vanaf Kranj kan je makkelijk doorreizen naar Ljubljana of de Julische Alpen (met de trein of bus).
OVERNACHTEN
We hebben 2x wildgebivakkeerd en 2x in een hut overnacht. Bivakkeren is officieel verboden in Slovenië en in de alpiene gebieden niet zo evident; er zijn weinig geschikte plaatsen door steil en rotsig terrein, en weinig waterbronnen.
Je kan deze tocht uiteraard lopen van hut naar hut. We hebben de berghutten gereserveerd maar gemerkt dat het vrij rustig was in de periode dat wij de tocht deden, mogelijks is het in augustus en tijdens de weekends wel iets drukker. Reserveren zou ik altijd aanraden. Ik stuurde een email in het Engels en kreeg van alle hutten antwoord (soms met wat vertraging). Een overzicht van alle Sloveense berghutten vind je via deze website. Ze staan ook op de wandelkaart aangeduid.
De hutten waar wij verbleven zijn:
- Kamniško Koča: vernieuwde berghut met warme douche, e-mail: kamniska.koca@pdkamnik.si
- Cojzova koča: ietwat verouderde maar wel propere berghut met enkele lavabo’s (in de koude kelder waar volk passeert voor de toiletten), e-mail: cojzova.koca@pdkamnik.si
Als je lid bent van een bergsportvereniging zoals de KBF of NKBV dan krijg je een aanzienlijke korting op de overnachting in een berghut. We betaalden €10 per persoon voor een overnachting in een lager (kamer met meerdere bedden), maar je kan ook voor een kleinere kamer opteren en dan betaald je enkele euro’s meer. Daarbij komt ook een toeristentaks (1,3 à 1,8 euro pp). Eten en drinken doe je à la carte. Een cola, bier of radler van 0,5l kost 3 à 3,5 euro. Een maaltijdsoep of goulash 6,5 à 7 euro. Een dessert (pannenkoeken, taart) kost 3 euro. Als ontbijt kan je kiezen tussen brood met confituur/honing/boter of spiegeleieren (2-3tal) met wat brood. Dat kost 5 euro. Thee of koffie kosten 1,5 euro.
BEVOORRADING
Op de route kom je geen winkels tegen, wel berghutten waar je iets kan eten en drinken. Er zijn weinig bronnen dus doe voldoende water mee van ’s morgens vroeg. Het water in de berghutten was in dit gebied overal drinkbaar. Wie bivakkeert, voorziet best waterzuivering (vb. waterfilter of zuiveringstabletten als Micropur Forte).
Debbie's tochten 